DÖNGÜSEL ÇARKLAR-DİKEY HİYERARŞİLER

Dönüşü olmayan doğrusal bir hatta ilerleyen zamanın kucakladığı dünya üzerindeki yaşam, insanın uyum sağladığı ama bir yandan da egemen olmaya çalıştığı döngülerden mürekkep bir mücadele alanı sunar. Dünyanın milyar yıllara uzanan geçmişinde, on binlerle ifade edilen bir var olma deneyimine sahip modern(!) insan, ihtiyaçlarını karşılamak için doğayla kurduğu dengeli ilişkinin dışına çıkarak doğal döngüyü bozabilmekte ve bir anlamda Maslow’un tanımladığı ihtiyaçlar hiyerarşisini bir bıçak gibi bu döngünün çemberine sokmaktadır.

Farkındalığın eyleme dönüşmediği bir ortamda insanın her şeye kadir Doğa’ya karşı verdiği umarsız savaş, kısa soluklu, göreli kazanımlar sağlasa da bunlar, sonunda kazanıldığı halde kaybedilen bir Pirus Zaferi’nden başka bir şey olmayacaktır. Oysa devamlı artan bir nüfus ve gelişen teknoloji ile dünyaya karşı egemen bir tavra bürünen insan, temelde gen aktarımı temelli üreme pratiğini, entelekt temelli, doğanın döngüsüyle uyumlu bir var olma pratiğine dönüştürmek durumundadır.

İnsanın ihtiyaçlarının giderilmesi ile döngünün devam etmesi arasındaki hassas dengeyi koruma görevi, ortalama insanın yaşamına yaratıcılıklarıyla sokulan, onun hayatının bir parçası haline gelen mekanları ve objeleri yaratan tasarımcının elindedir. Temelde dünya üzerindeki yaşamın sürekliliğinin sağlanması için canlı ya da cansız diğer paydaşlara iyi davranmaktan öte, eşitlikçi bir yaşam geliştirilmesi zorunluluğu kabul edildiğinde, bu eşitliği sağlama görevi de tasarımcıya düşmektedir.

Bu sergi, İzmir’de tasarım alanında eğitim veren kurumlarda işlenen ve yakın geleceğin tasarım dünyasını şekillendirecek genç beyinlerin dünyaya bakış açıları üzerine bir ışık tutmaktadır. Sergiyi gezerken üzerinde bizimle birlikte var olan tüm paydaşlara karşın üstün değil de sadece eşit olduğumuz bilincinin yerleşmesi için alınacak epeyce bir yol olduğunu aklımızın bir yerinde tutmakta fayda var. Yine de tasarıma da yansıyan farkındalığı gözlemlemek umut veriyor.

Bölümler

Sondan başlarken…

Kıyamet insan elinden gelecek!..

Ben değil, fizyolojim istiyor…

Her şey temel ihtiyaçların karşılanmasıyla başlar.

Dünya dönsün, döngü devam etsin ve ben güvende olayım…

Dünya’nın tekinsizliğinde çok katmanlı bir güven arayışı…

Sosyal ihtiyaçlarım var benim…

Ait olmak ister insan, sosyalleşmek ister ya da bazen uzaklaşmak…

M’as-tu vu Meydanı’nda* bul beni!

İnsan zevkiyle kendini fark ettirmek ister.

“Beni gördün mü?” Meydanı, Knokke (Belçika).

Yaptım…

Bu sergi fiziksel kapasitesi nedeniyle sadece sınırlı sayıda genç tasarımcıya yer verebilmiştir ve bu tasarımcılar tasarımları bağlamında “kendini gerçekleştirmiş” sayılabilirler. Ancak sergide yer alan ya da yer bulamayan tasarımcılar, dünya üzerindeki döngüsel süreçte kendi sonlu yaşamlarında bu “gerçekleştirmenin” sürekliliğini sağlayabilmek için çalışmaya devam edeceklerdir. Kriterleri son derece göreceli görünse de bu süreçte kararı tüm paydaşlarıyla birlikte dünyanın kendisi verecektir.